گریه ممتد نوزاد از چه زمانی کاهش می یابد؟ - بیباپ

به گزارش خبرنگاران، تا به حال، معتبرترین مطالعه ای که در خصوص این موضوع صورت گرفته، مربوط به سال 1962 است که نشان می دهد گریه ممتد نوزادان در 6 هفتگی به اوج خود می رسد و سپس در هفته 12 این منحنی گریه در پایین سطح خود تثبیت می گردد. این نمودار سالهاست که از سوی خانواده پذیرفته شده و به عنوان الگوی طبیعی گریه نوزاد شناخته می گردد؛ بنابراین والدین وقتی این الگو را در نوزاد خود مشاهده نکنند، عموماً تصور بر این است که موضوعی غیر عادی فرزند آن ها را درگیر نموده است.

اکنون یک مطالعه تازه، که حجم بیشتری از داده های جمع آوری شده در مدت زمان طولانی تری را در بر می گیرد، نشان می دهد که گریه مداوم در نوزادان می تواند بسیار بیشتر طول بکشد و بر همین اساس این تیم می خواهد منحنی گریه را دوباره ترسیم کند. تعریف استاندارد برای گریه بیش از حد (کولیک)، گریه بیش از سه ساعت در روز و حداقل سه روز در هفته است. در شش هفته اول پس از تولد، بین 17 تا 25 درصد نوزادان به این حالت مبتلا هستند. تیم تحقیقاتی، اطلاعاتی را از 17 کشور مختلف و 57 پروژه تحقیقاتی جداگانه گردآوری کرد که عادات گریه کردن 7580 نوزاد را که به وسیله والدین آن ها گزارش شده بود، پوشش می داد.

نکته مهم این است که داده ها به جای 12 هفته که در مطالعه 1962 به آن پرداخته شده بود، 12 ماه را پوشش می داد. اگرچه داده ها از نظر الگو های گریه تنوع زیادی را نشان دادند، اما محققان اعداد را خرد کردند تا به دو مدل آماری دست یابند که یکی نشان دهنده اوج گریه پس از چهار هفته، و دیگری نشان دهنده سطح ثابت گریه در هفته های اول و در پی آن کاهش تدریجی گریه است. از این شرح به خوبی آشکار است که هیچ کدام از این مدل ها با منحنی گریه پذیرفته شده سنتی سال 1962 مطابقت ندارند. داده ها بعلاوه نشان می دهند که گریه بیش از حد اغلب می تواند برای ماه ها ادامه یابد که این امر ممکن است برای والدینی که تازه صاحب فرزند شده اند، برطرف نگرانی کند.

کریستین پارسونز، عصب شناس از دانشگاه آرهوس، می گوید: K ما دو مدل ریاضی ایجاد نموده ایم که به طور منطقی داده های موجود را تایید می نماید. هیچ یک از آن ها نشان نمی دهد که مدت زمان گریه پس از پنج هفته به اندازه قابل توجهی کاهش می یابد، چیزی که در نمودار هایی که به والدین ارائه می گردد مشاهده می گردد. داده های تازه، برعکس نشان می دهد که گریه هنوز بخش مهمی از کارنامه بسیاری از نوزادان پس از شش ماه است.

محققان بعلاوه متوجه شدند که عادات گریه کردن می تواند به طور قابل توجهی بین کشور ها متفاوت باشد، اگرچه داده ها در بعضی منطقه ها محدود است. به عنوان مثال، نرخ گریه نوزادان در هند، مکزیک و کره جنوبی کمتر از کشور هایی مانند ایالات متحده، بریتانیا و کانادا است. تحقیقات تازه علاوه بر اطمینان دادن به والدین در خصوص هنجار هایی که ممکن است در الگو های گریه کردن وجود داشته باشد، می تواند برای متخصصان مراقبت های بهداشتی نیز مفید باشد، زیرا از این طریق می توانند مسائل جدی تر در نوزادان را تشخیص دهند. نتایج این تحقیق در نشریه Child Development منتشر شده است.

منبع: sciencealert

ترجمه: مصطفی جرفی-خبرنگاران