چرا اپل چیزی از بازی نمی داند؟ - بیباپ

اپل سر سازگاری با هیچ رقیب و همکاری ندارد. صد البته که این شرکت بهتر از هر کسی می داند چگونه محصول خود را بسازد و به مشتری همیشگی اش بفروشد، اما وقتی صحبت از همکاری و سازش در صنعت تکنولوژی باشد، اپل پیش از هر کس پا پس می کشد. برای اپل ذره ای مهم نیست که استفاده از یک چیپ ست جدید و خلاف جریان حرکت کردن، ممکن است بیشتر نرم افزارهای کوچک را از کار بیاندازد. اپل کاری به این موضوع ندارد که همه توسعه دهندگان منابع و توانایی ادوبی را ندارند و بهینه سازی نرم افزارشان روی یک پردازنده کاملا متفاوت چه چالش های عظیمی برای آن ها خواهد داشت.

مهم تر از تمام این ها، اپل در طول دو سه دهه گذشته به خوبی بی اعتنایی خود را به یکی از عظیم ترین صنعت های جهان ثابت نموده است. زمانی که اقتصاد ایالات متحده و در پی آن بخش عظیمی از اقتصاد جهانی حدود یک دهه گذشته سقوط کرد، بازی های ویدیویی با قدرت به رشد خود ادامه دادند. بازی های ویدیویی از معدود صنایعی بودند که طی بحران جهانی مالی 2008 رشد کردند. عظیم ترین بحران مالی پس از آن را همین سال گذشته و به لطف ویروس کرونا تجربه کردیم. باز هم بازی های ویدیویی رشدی عجیب و غریب را در این بازه زمانی به خود دیدند.

در طول یک دهه گذشته، غول های تکنولوژی و شرکت های عظیم جهان که حتی ذره ای از بازی نمی دانستند، کوشش کردند تا به این صنعت ورود نمایند. آمازون و گوگل استودیوی بازی سازی تأسیس کردند و هر کدام یک پلتفرم استریم بازی و فروشگاه بازی راه انداختند. جک ما، مؤسس علی بابا، جمله معروفی درباره بازی های ویدیویی دارد. او در سال 2008 گفته بود که حاضرند گرسنگی بکشند اما به صنعت بازی ورود ننمایند. شرکت علی بابا در سال 2014 پلتفرم عرضه بازی خودش را تأسیس کرد و در حال حاضر هم تعداد زیادی استودیوی بازی سازی و پلتفرم های متعددی مختص بازی دارد.

اپل نه تنها خودش حاضر نشده به این صنعت ورود کند، بلکه به جای اینکه کار را برای بازی ساز و شرکت های بازی راحت تر و کوشش به جذب آن ها کند، تمام کوشش خود را می نماید تا حتی آن بازی سازی که می خواهد بازی مک بسازد را هم فراری دهد. پیش از این مشکل اصلی، سیستم عامل مک یعنی مک اواس بود. شرکت های بازی سازی به ندرت نسخه ای از بازی اشان را برای این سیستم عامل عرضه می کردند. برای مثال تعداد انگشت شماری از مجموعه بازی های پرفروش کامپیوتر مثل سری سیمز و سیم سیتی همواره نسخه مک داشته اند، ولی بیشتر شرکت ها هرگز سراغ ساخت و عرضه نسخه مک بازی های خود نمی فرایند.

همواره با سخت افزاری یکسان در مک ها و کامپیوترهای غیر مک روبه رو شده ایم و عاملی که مانع اجرای بازی ها می شد، سیستم عامل مک اواس بود، اما از این پس بازی سازی که بخواهد نسخه ای از بازی خود برای مک بسازد، با چالشی بسیار عظیم تر روبه رو خواهد شد؛ پردازنده ای با معماری کاملا متفاوت. در واقع، ساخت نسخه مک بیشتر بازی ها روی پردازنده M1 غیرممکن می گردد. بازی ها با در نظر دریافت معماری x86 و برای این پردازنده ها ساخته شده اند؛ معماری ای که نه تنها تمام کامپیوترها، بلکه پردازنده کنسول های بازی مثل ایکس باکس و پلی استیشن هم بر پایه همان است.

البته که امکان ساخت نسخه ای از یک بازی برای پردازنده ای با معماری متفاوت وجود دارد. با این حال، وقتی این موضوع را در نظر بگیریم که نهایتا چند ده هزار نسخه از بازی قرار است روی مک فروخته گردد، آن وقت هزینه کردن برای ساخت این نسخه مک کاملا غیرمنطقی خواهد بود. البته که شرکت های بازی سازی روی همین پردازنده های اینتل و ای ام دی هم برای بازی اشان نسخه مک نمی ساختند، چه برسد به اینکه بخواهند هزینه های هنگفتی نمایند و بازی را برای یک پردازنده آرم از بیخ و بن تغییر دهند.

یکی از مدیران اینتل تازگی ها طی مراسمی حسابی اپل را به خاطر این موضوع کوبید. اینتل اینفوگرافیک های متعددی ساخته است تا به همه ثابت کند که چرا از این پس دیگر بازی کردن روی مک ممکن نیست و از طرف دیگر چرا وجود امکان بازی کردن مهم و لازم است.

تعداد زیادی اسلاید که همگی با هدف حمله به اپل ساخته شده بودند، از سمت اینتل به نمایش گذاشته شده اند. مثل اسلاید زیر که از بازی های مختلف و عظیمی می گوید که روی کامپیوترهای مک پشتیبانی نمی شوند. اینتل می گوید که نیمی از محبوب ترین بازی های امروزی روی مک اجرا نمی شوند.

در نظر داشته باشید که این بازی ها فقط سیستم عامل مک اواس را در نظر گرفته اند و اگر بخواهیم موضوع سخت افزاری و پردازنده ام وان را در نظر بگیریم، آن وقت موضوع دیگر نیمی از بازی های معروف نخواهد بود، بلکه تمام بازی های جهان روی کامپیوترهای مک اجرا نخواهند شد. حتی اگر با بوت کمپ هم روی مک ام وان خود ویندوز اجرا کنید (که نسخه اصلی ویندوز نیست و نسخه ی آرم است)، روی آن پردازنده هیچ بازی اجرا نخواهد شد.

ایپکس لجندز و کال آو دیوتی وارزون صد میلیون بازی نماینده دارند و تا به حال نسخه مک این بازی ها عرضه نشده است. رینبو سیکس و اورواچ به عنوان بازی هایی که رایگان نیستند، هر کدام حدود پنجاه میلیون گیمر فعال دارند و این بازی ها هم نسخه مک ندارند. GTA 5 و گنشین ایمپکت و پابجی هم به عنوان تعدادی از عظیم ترین بازی های حال حاضر جای خود. مانع اجرای این بازی ها تا به امروز، عامل نرم افزاری بوده و راه چارههایی برای اجرای آن ها روی مک وجود داشته است. پردازنده M1 حتی آن چند راه چاره را هم از بین می برد.

ممکن است بپرسید که پس شبیه سازها چه می شوند؟ اینتل اتفاقا به این موضوع هم فکر نموده بود. اینتل در نمایش خود بازی ولهایم را با شبیه ساز Parallels اجرا کرد؛ شبیه سازی که اجازه می دهد ویندوز را روی مک اجرا کنیم. همه چیز بازی خراب بود. مدل های سه بعدی ناپدید می شدند، بافت ها نمایش داده نمی شدند و بازی از همه نظر بهم ریخته بود

اسلایدهای اینتل تمامی نداشتند. نکته جالب این جاست که اسلاید بالا، یک مک بوک با پردازنده اینتل را نشان می دهد. یک مک بوک پرو با پردازنده اصلی Core i9 9980HK و کارت گرافیک Radeon Pro 5600M با یک لپ تاپ با سخت افزار Core i5 11400H و کارت گرافیک RTX 3060 مقایسه شده است. مک بوک در همه حال بازنده این مقایسه هاست. آن اسلاید بالاتر را هم با استناد به همین مقایسه ساخته اند؛ اسلایدی که می گوید کامپیوترهای غیر مک از 100 درصد مک ها عملکرد بازی بهتری دارند.

مهم ترین نکته شاید این باشد که بازی کردن دیگر یک سرگرمی خاص و محدود به جمعیتی کوچک نیست. بخش عظیمی از کسانی که یک لپ تاپ برای فراوری محتوا خریده اند (در واقع با لپ تاپ خود کار می نمایند)، با همان لپ تاپ بازی هم می نمایند. اینتل این موضوع را با ارائه آمار و ارقام مختلف به تصویر کشیده است.

بر اساس این آمار

• 50 درصد کسانی که یک لپ تاپ ویندوزی برای بازی خریده اند، با آن لپ تاپ فراوری محتوا یا کار هم می نمایند
• 43 درصد کسانی که یک لپ تاپ ویندوزی برای فراوری محتوا خریده اند، با آن لپ تاپ بازی هم می نمایند
• 61 درصد کسانی که یک لپ تاپ گران قیمت (بیشتر از 800 دلار) برای بازی خریده اند، با آن فراوری محتوا هم می نمایند
• 49 درصد کسانی که یک لپ تاپ گران قیمت برای فراوری محتوا خریده اید، با آن بازی هم می نمایند

حرف حساب اینتل این است که یک لپ تاپ، نه تنها فقط وسیله اجرا فتوشاپ نیست، بلکه نیمی از کسانی که برای کار خود لپ تاپ تهیه نموده اند، روی آن بازی هم می نمایند. اینکه مک بوک های اپل به هیچ شکلی به درد اجرای بازی نمی خورند، یعنی اپل باید فکری به حال حل این مشکل کند، نه اینکه رویه ای کاملا مخالف را پیش بگیرد.

شاید بگویید کامپیوترهای اپل هرگز عملکرد خوبی در بازی کردن نداشته اند و کسی هم تا به حال مک نخریده است تا روی آن بازی کند. آمار به ما می گوید نیمی از افرادی که برای کار خود لپ تاپ خریده اند، روی آن بازی هم می نمایند. همین هفته پیش و در پی قضایای دادگاه اپل و اپیک گیمز، متوجه شدیم که 62 درصد درآمد کل اپ استور از بازی های ویدیویی است. پاسخ اپل به این جریان ها چیست؟ اینکه در آینده و به تدریج هر گونه اجرای بازی را روی کامپیوترهای خود غیرممکن کند. این سیاست های اپل، ضمن کوشش های بی ثمر آن ها در راه اندازی سرویس اپل ارکید (که محتوایی عالی دارد، اما تجارت بازی های موبایل مبتنی بر بازی های رایگان و پرداخت درون برنامه ای است، نه سرویس اشتراک ماهانه)، فقط یک نکته را بارها و پشت سر هم تأکید می نماید؛ اینکه اپل هیچ چیز از بازی نمی داند.