پارکینسون از کجا می آید؟ - بیباپ

پارکینسون از کجا می آید؟

امروزه شیوع بیماری پارکینسون روبه افزایش است و مشاغل گوناگون و کار با مواد شیمیایی و صنعتی، استرس و تغییر سبک زندگی، همه در افزایش شیوع این بیماری موثرند. خوب است درباره پارکینسون بیشتر بدانید.

دلیل ایجاد بیماری پارکینسون در یک شخص هنوز مبهم به جای مانده است. دلیل احتمالا ترکیبی از عوامل محیطی و ژنتیکی بوده و ممکن است از شخصی به شخص دیگر متفاوت باشد. اگرچه دلیل بیماری پارکینسون ناشناخته مانده است اما دانشمندان عواملی را مرتبط با بیماری پارکینسون شناسایی کرده اند. به نام مثال، در افراد بالای 60 سال، احتمال ابتلا به بیماری پارکینسون حدود 2 تا 4 درصد است، در مقایسه با سایر افراد که حدود یک تا دو درصد است.

ردپای بیماری در خانواده

در حدود 15 تا 25 درصد افراد مبتلا به پارکینسون دارای یک خویشاوند مبتلا به پارکینسون هستند. در یک تحقیق بزرگ، محققان دریافتند که در افرادی که دارای یک خویشاوند درجه اول مبتلا به پارکینسون مانند پدر و مادر یا خواهر و برادر مبتلا هستند، احتمال ابتلا به پارکینسون حدود دو تا سه برابر جمعیت عادی است. این به این معنی است که اگر والدین شما مبتلا به بیماری پارکینسون هستند، احتمال ایجاد این بیماری در شما کمی بالاتر از سایرین است. بیماری پارکینسون در بسکمک از مبتلایان به صورت مستقیم با وراثت در ارتباط نیست اما محققان تعدادی از ژن های دخیل در این بیماری را در تعدادی از خانواده ها شناسایی کرده اند. بعضی از این ژن ها در پروتئین هایی که در عملکرد های سلول های دوپامینی دخیل اند، تغییراتی ایجاد می کنند. به دلیل امکان مطالعات وسیع در آزمایشگاه های مدرن، امروزه جنبه های گوناگون وراثتی این بیماری، تحت تحقیقات گسترده ای قرار گرفته است.

صدمات محیطی

بعضی از دانشمندان بر این باورند که بیماری پارکینسون ممکن است در نتیجه تماس با سموم یا آسیب های محیطی به وجود بیاید. تحقیقات، تعدادی از عوامل مرتبط با پارکینسون مانند زندگی در منطقه ها حاشیه ای شهر، استفاده از آب چاه یا مصرف ترکیبات آفت کش را معین کرده اند. تزریق ماده مخدری به نام متیل فنیل تتراهیدروپیریدین می تواند به سرعت موجب ایجاد بیماری پارکینسون به صورت دایمی شود. اما در حقیقت هیچ گونه مدرک محکمی درباره اینکه یک عامل محیطی به تنهایی موجب ایجاد این بیماری شده است، وجود ندارد. اگرچه این عوامل محیطی در مطالعات نمونه های آزمایشگاهی پارکینسون کمک کننده هستند و محققان هنوز در پی سرنخ ها و ارتباطات تازه ای میان عوامل گوناگون و ایجاد پارکینسون می گردند. اغلب متخصصان بر اینکه این بیماری ناشی از ترکیبی از عوامل وراثتی و محیطی است، هم عقیده اند، اگرچه ما هنوز ماهیت این ترکیب را نمی دانیم.

پارکینسون چیست؟

بیماری پارکینسون اختلال حرکتی مزمن و پیشرونده ای است به این معنی که علایم این بیماری به مرور زمان بدتر می شوند. حدود 15 درصد مبتلایان به پارکینسون پیش از 50 سالگی تشخیص داده می شوند. شیوع این بیماری با افزایش سن، زیاد می شود. دلیل این بیماری ناشناخته است و در حال حاضر درمان قطعی برای این بیماری وجود ندارد اما تعدادی از روش های دارودرمانی و جراحی برای بهبود علایم وجود دارند. بیماری پارکینسون زمانی که سلول های مغزی موجود در قسمتی از مغز به نام جسم سیاه دچار اختلال عملکرد می شوند یا می میرند، به وجود می آید. این سلول ها ماده شیمیایی به نام دوپامین را تولید می کنند. دوپامین یک واسطه شیمیایی است که اطلاعات را به قسمت هایی از مغز که در کنترل حرکت و تعادل بدن دخیل اند، می فرستد. زمانی شخص دچار پارکینسون می شود که سلول های مولد دوپامین شروع به از بین رفتن بکنند و میزان دوپامین تولید شده در مغز پایین بیاید. بنابراین پیام هایی که در ارتباط با شیوه و زمان حرکت بدن هستند، از مغز آهسته تر فرستاده می شوند که سبب می شود شخص مبتلا قادر به شروع و کنترل حرکاتش به صورت طبیعی نباشد. بیماری پارکینسون علایم متفاوتی دارد که از شخصی به شخص دیگر فرق دارد، مانند لرزش دست و پا، صورت و فک، سفتی یا گرفتگی عضلات اندام ها و تنه، کاهش سرعت حرکات و اختلال تعادل و هماهنگی.

دارودرمانی

محققان هنوز در پی ارزیابی سودمندی چند ماده گوناگون روی کاهش سرعت پیشرفت این بیماری و درمان علایم آن هستند. بهتر است مبتلایان به این بیماری پیش از مصرف هرگونه دارویی، برای جلوگیری از ایجاد تداخلات دارویی خطرناک با پزشک شان مشورت کنند. از آنجایی که شواهدی در رابطه با آسیب های اکسیداتیو به سلول های عصبی در بیماری پارکینسون وجود دارد، مصرف آنتی اکسیدان ها تحت بررسی واقع شده است.

از مکمل ها چه خبر؟

کوآنزیم کیو 01 یک آنتی اکسیدان قوی موجود در میتوکندری سلول است. میتوکندری ها یک ساختار مولد انرژی در سلول هستند و بعضی از دانشمندان عقیده دارند که اختلالات عملکرد میتوکندری ها در ایجاد پارکینسون موثر است. یک تحقیق کلینیکی نو، نشانگر آن بود که میزان زیادی از کوآنزیم کیو 01 موجب کاهش سرعت پیشرفت این بیماری در تعدادی از مبتلایان شده است اما تحقیقات درباره این آنزیم هنوز به طور گسترده ای صورت نگرفته است تا بتوان مصرف این ماده را به مبتلایان توصیه کرد. ویتامین E هم می تواند در مقابله با آسیب های مغزی ناشی از رادیکال های آزاد، موثر باشد و به نظر می رسد که احتمال ابتلا به پارکینسون را پایین می آورد، اگرچه شواهد محکمی در این زمینه وجود ندارد اما از آنجایی که ویتامین E عوارض جانبی کمی دارد، بسکمک از مبتلایان به پارکینسون از این دارو استفاده می کنند. تحقیقات درباره مصرف انبه هندی و زغال اخته و نقش آنها در کاهش مرگ سلول های عصبی در حال انجام گرفتن است. کراتین یکی دیگر از ترکیبات مورد علاقه دانشمندان است زیرا این ترکیب موجب افزایش میزان فسفوکراتین که یک منبع انرژی برای عضلات و مغز است، می شود. بررسی درباره تاثیر این ماده روی آسیب های سلول های عصبی، در حال انجام است. تحقیقات همچنین روی ماده ای به نام گلوتاتیون و تاثیر آن روی متابولیسم سلولی و قدرت آنتی اکسیدانی آن تحت انجام است. هر دوی این ترکیبات به نظر امیدوارکننده می رسند، اگرچه روش تجویز مفید آنها، عوارض و خطرات استفاده طولانی مدت از آنها معین نیست. داروهای متفاوتی برای مبتلایان به پارکینسون در بازار وجود دارد. این داروها اغلب گران و از کارخانه های متفاوتی هستند. این داروها اغلب دارای عوارض جانبی و تداخلات دارویی با سایر داروها هستند، بنابراین قبل از استفاده از این داروها، مشورت با پزشک تان بسیار مهم است.

منبع:www.salamat.com

/ک

منبع: راسخون