ویروس هرپس تهدیدی پنهان برای سلامت مغز - بیباپ

بر اساس این تحقیق، که روی مدل های حیوانی اجرا شده است، عفونت ناشی از HSV-1 در بینی می تواند منجر به اضطراب، اختلالات شناختی و مسائل عصبی پایدار گردد. این نتایج، فرضیه های پیشین مبنی بر ارتباط ویروس های نهفته با بیماری های عصبی، از جمله آلزایمر و سایر اختلالات شناختی را تقویت می نماید.

محققان در این پژوهش به نقش یک آنزیم سلولی به نام هپاراناز پی بردند که زمینه ساز تخریب شدید عصبی در اثر ویروس هرپس است. آزمایش ها نشان دادند که مسدود کردن فعالیت این آنزیم، مقدار آسیب های عصبی را به شدت کاهش می دهد. این کشف، راه را برای درمان های تازه و مؤثر در کاهش اثرات عصبی HSV-1 هموار می نماید.

HSV-1 یکی از رایج ترین ویروس های دنیا است و برآوردها نشان می دهد که حدود دو سوم از جمعیت کره زمین به این ویروس آلوده هستند. این شیوع گسترده، اهمیت یافته های تازه را دو چندان نموده و لزوم مطالعات بیشتر برای درک نقش این ویروس در بروز بیماری های عصبی را پر رنگ تر می سازد.

خواندنی ها

انعطاف پذیری عصبی چگونه کار می نماید؛ تاثیر تجربه بر رشد سلول های مغزی

نکات کلیدی

• تأثیرات عصبی: عفونت بینی با HSV-1 باعث اختلالات عصبی و شناختی ماندگار می گردد.
• نقش هپاراناز: این آنزیم زمینه ساز آسیب مغزی ناشی از HSV-1 است و مسدود کردن آن می تواند اثرات عصبی را کاهش دهد.
• شیوع دنیای: حدود دو سوم از جمعیت دنیا ناقل HSV-1 هستند، که اهمیت گسترده این یافته ها را نشان می دهد.

منبع:

ویروس هرپس و تأثیر آن بر عملکرد عصبی

پژوهشی تازه از محققان دانشگاه ایلینوی شیکاگو نشان می دهد که عفونت ویروس هرپس سیمپلکس نوع 1 (HSV-1) به وسیله بینی می تواند منجر به اضطراب، اختلالات حرکتی و مسائل شناختی گردد. این تحقیق، نخستین مطالعه ای است که نشان می دهد این ویروس با استفاده از یک آنزیم سلولی می تواند علائم رفتاری ایجاد کند. این یافته بر اهمیت پیشگیری و درمان HSV-1 که میلیاردها نفر در سراسر دنیا ناقل آن هستند، تأکید دارد.

این پژوهش که در نشریه mBio منتشر شده، تازهترین تحقیق از گروه کالج پزشکی دانشگاه ایلینوی شیکاگو به سرپرستی دیپاک شوکلا، استاد چشم پزشکی و استاد میکروب شناسی و ایمنی شناسی، است.

نقش سیگنال دهی پیش التهابی وابسته به HPSE در ایجاد اختلالات عصبی-رفتاری پس از عفونت درون بینی HSV-1

ویروس هرپس سیمپلکس نوع 1 (HSV-1) یک ویروس نوروتروپیک است که می تواند مغز را آلوده کند. در صورت عدم کنترل، این عفونت می تواند به طیفی از بیماری ها از جمله درد عصبی مزمن، آنسفالیت و اختلالات عصبی-رفتاری منجر گردد.

شدت این عوارض معمولاً زیاد و پایدار است، که ضرورت شناسایی عوامل میزبان مؤثر بر شدت بیماری را برجسته می سازد.

در این مطالعه، ما گزارش می دهیم که عفونت HSV-1 به وسیله بینی در مدل موشی، که باعث انتشار گسترده ویروس در مغز می گردد، پروتئین هپاراناز (HPSE) را به عنوان عامل کلیدی در ایجاد التهاب عصبی شناسایی می نماید. به طور تعیین، ما مشاهده کردیم که فعالیت HPSE در جریان عفونت HSV-1 در حیوانات غیرآلوده (Naïve)، موجب افزایش فراوری سیتوکین های پیش التهابی، تحریک میکروگلیا در مغز و بروز اختلالات شناختی، اضطراب و نقص در هماهنگی حرکتی می گردد.

این اثرات در موش های فاقد هپاراناز به طور قابل توجهی کاهش یافت. علاوه بر این، ما دریافتیم که فعال سازی میانه گیرنده های تول لایک (TLRs)، به ویژه در موش های دارای HPSE (Hpse+/+)، می تواند به فعال شدن مسیر اینفلامازوم منجر گردد. این فرایند در نهایت باعث فعال سازی کاسپاز-1 (Casp1) و کاسپاز-3 (Casp3) می گردد که ممکن است نقش مهمی در از دست رفتن عملکرد عصبی ایفا نماید.

نتایج ما نشان می دهد که HPSE می تواند یک هدف درمانی بالقوه برای کاهش التهاب عصبی و اختلالات عصبی-رفتاری ناشی از عفونت HSV-1 باشد.

خواندنی ها

ترفندهای افزایش سروتونین: چگونه سطح سروتونین را افزایش دهیم؟

مسیر ورود ویروس از بینی به مغز

آزمایشگاه شوکلا پیش تر چگونگی توسعه این ویروس به چشم و مغز و تأثیر آن در بروز کوری، آنسفالیت و سایر بیماری های عصبی را مورد آنالیز قرار داده بود. اما پژوهش تازه بر عفونت درون بینی تمرکز دارد، جایی که ذرات ویروسی به وسیله بینی وارد بدن شده و مستقیماً به سیستم عصبی دسترسی پیدا می نمایند.

دیپاک شوکلا در این زمینه می گوید:

تأثیرات عصبی بلندمدت HSV-1

در آزمایش های حیوانی، تنها چند روز پس از عفونت HSV-1، سطح التهاب و آسیب های عصبی به شدت افزایش یافت. حتی چند ماه بعد، که معادل چندین دهه در زندگی انسان است، حیوانات آلوده در آزمون های هماهنگی حرکتی و حافظه عملکرد ضعیف تری داشتند و رفتارهای اضطرابی بیشتری نشان دادند.

شوکلا در این زمینه هشدار داد:

نقش آنزیم هپاراناز در اثرات عصبی HSV-1

محققان در این پژوهش، آنزیم سلولی هپاراناز را مورد آنالیز قرار دادند که نقش آن در عود مجدد عفونت HSV-1 و اثرات بلندمدت آن پیش تر مطالعه شده بود. نتایج نشان داد که حیواناتی که ژن این آنزیم در آن ها غیرفعال شده بود، پس از عفونت علائم رفتاری و شناختی مشابه گروه کنترل نشان ندادند. این یافته نشان می دهد که هپاراناز عامل اصلی بخشی از آسیب های عصبی HSV-1 است.

همانت بوراسه، پژوهشگر فوق دکتری دانشگاه ایلینوی شیکاگو و نویسنده اصلی این مقاله، در این زمینه می گوید

اهمیت آگاهی از HSV-1 در سطح دنیای

ویروس هرپس سیمپلکس نوع 1 یکی از شایع ترین ویروس های دنیا است. طبق برآوردهای سازمان دنیای بهداشت (WHO)، تقریباً دو سوم از جمعیت کره زمین ناقل این ویروس هستند.

چاندراشخار پاتیل، استادیار پژوهشی در کالج پزشکی و یکی از نویسندگان مقاله، در این زمینه تأکید کرد:

این ویروس در طول زندگی فرد بارها فعال می گردد و یک عفونت مادام العمر است. بنابراین، آگاهی از آن در بین جمعیت گسترده ای که این ویروس را در بدن خود دارند، بسیار لازم است.

تیبور والی-ناگی، استاد آسیب شناسی، نیز از دیگر نویسندگان این پژوهش است.

حمایت مالی پژوهش

این مطالعه با حمایت مالی اجرا شده است.

منبع متن: Herpes Virus Linked to Long-Term Brain and Neurological Problems