طراحی لوگو: آرمان شهرهایی که آرمان شهر نشدند؛ نیولنارک - بیباپ

جهت دریافت مشاوره خدمات طراحی لوگو از بهترین و باتجربه ترین طراحان کشور همراه ما باشید. از طراحی لوگو و آرم تجاری تا برندینگ حرفه ای را با بهترین قیمت از نماشو بخواهید.

دهکده نیولنارک (New Lanark) که امروزه جزو میراث دنیای یونسکو بوده و گردشگران زیادی از آن بازدید می نمایند، در اسکاتلند واقع شده است. این شهر در زمان تاسیس خود شرایط بسیار خوبی داشت و از استانداردهای روز آن موقع برخوردار بود. این شهر به خوبی می توانست یک آرمان شهر حقیقی گردد؛ اما به نوعی قربانی نگرش های غلط زمان خود شد.

موسس نیولنارک فردی به نام رابرت اُون (Robert Owen) بود که کوشش زیادی برای به ثمر رسیدن بعضی از اصلاحات اجتماعی مانند ارتقای استانداردهای مربوط به شرایط کار انجام داد، اما متاسفانه در زمان خود نتوانست به اهدافش برسد. وی علاوه بر نیولنارک که آن را برای رفاه حال کارمندان کارخانه خودش تاسیس نموده بود، 16 شهر دیگر نیز با شرایط مشابه تاسیس کرد که همه آن ها خاتمه تلخی داشتند.

در ادامه شما را با رابرت اون و بعضی از فعالیت هایش آشنا می کنیم و داستان نیولنارک را نیز برای شهر بیان می کنیم. رابرت اون در زمینه فراوری پارچه و انجام اصلاحات بشردوستانه فعالیت داشت. وی در قرن نوزدهم یکی از پیشتازان ایجاد جوامع تجربی بود و متناسب با نگرش و عقاید خود دست به تغییرات بزرگی زد. در زمانی که مقدار ساعات اداری معین نبود و معضل کودک کار هم دامن گیر جامعه بود، وی معتقد بود که ساعات کاری اداری باید 8 ساعت باشد و از 16 ساعت به جای مانده روز، 8 ساعت باید به سرگرمی و انجام کارهای مشابه و 8 ساعت هم باید به خواب و استراحت اختصاص داده گردد.

وی در راستای بهبود شرایط و استانداردهای کاری جامعه زمان خود، برای کارکنان کارخانه ریسندگی خود یعنی کارخانه ریسندگی نیولنارک، دهکده ای تمیز و متناسب با استانداردهای روز آن موقع ساخت و 2500 نفر را در آن اسکان دارد. بعلاوه مدرسه ای برای بچه ها کارمندان خود تاسیس کرد که نخستین مدرسه بریتانیا بود و در آن از شیوه های آموزشی کاملا تازه استفاده می کرد.

برنامه های شاد، موسیقی و بازی بخشی از برنامه های مدرسه رابرت بود و او معتقد بود که می توان با استفاده از نقشه، عکس و نمودار، فرآیند آموزش را لذت بخش کرد و بچه ها با این روش ها بیشتر به یادگیری تشویق می شوند. نیولنارک اصلا بچه ها و کارمندان کارخانه خود را تنبیه نمی کرد.

چند سال پس از ابن اتفاق بزرگ، رابرت مجبور شد کارخانه خود را به سرمایه گذاران دیگری واگذار شد. این افراد هم شدیدا در مقابل نگرش رابرت که هیچ منافاتی هم با منافع آن ها نداشت، جبهه گرفتند که باعث عصبانیت رابرت شد و وی کارخانه و دهکده خود را ترک کرد.

اما این اتفاق باعث نشد که رابرت تسلیم گردد و از عقاید خود پا پس بکشد، بلکه با جدیت تصمیم گرفت اهداف والای خود را در سراسر آمریکا اجرا کند و این کشور را به کشوری ایده آل برای همه تبدیل کند. به همین دلیل 16 جامعه مدنی دیگر با هدف تبدیل شدن به آرمان شهر ایجاد نموده اند که همه آن ها سرنوشت تلخ مشابهی داشتند.

وی در راستای مقابله با کار کردن بچه ها و حمایت از قانون بچه ها کار و بعلاوه برای بهبود استانداردهای کاری کوشش زیادی کرد، اما جامعه آن موقع بریتانیا توانایی پذیرش این نگرش را نداشت. کوشش های او یکی پس از دیگری بازنده شد و سر انجام در شهر نیوتن ولش در فقر و بدبختی مطلق چشم از دنیا فرو بست.

پس از مرگ رابرت، کارخانه نیولنارک هم در سال 1926 برای همواره تعطیل شد و دهکده کنار آن به مکانی مخروبه و متروک تبدیل شد؛ اما پس از جلوگیری از تخریب کامل آن، در سال 2001 دوباره ترمیم و بازسازی شد و در لیست میراث دنیای یونسکو به ثبت رسید و در حال حاضر سالانه 400 هزار نفر بازدید نماینده دارد.

درسی که از داستان غم انگیز رابرت اون می گیریم این است که به ثمر رسیدن اصلاحات اجتماعی به زمانی بیش از زمان مورد انتظار ما احتیاج دارد.