کشف یک منظومه شمسی نو که 6 سیاره دارد - بیباپ

کارشناسان می گویند این کشفی قابل توجه است زیرا نشان می دهد که این منظومه شمسی که HD 110067 نام دارد و شیوه حرکت سیارات آن، از زمان شکل گیری آن که بیش از چهار میلیارد سال پیش بوده، تحت تاثیر هیچ نیروی خارجی قرار نگرفته است.

این اکتشاف تازه می تواند بینشی عمیق در خصوص چگونگی شکل گیری و تکامل سیاره ها به دانشمندان ارائه دهد. به گفته اخترشناسان، این منظومه سیاره فراخورشیدی دارای یک رزونانس کامل یا مدارهای ریاضی کامل است.

رزونانس مداری زمانی شکل می گیرد است که دو جسم که به دور چیز دیگری می چرخند، دارای دوره های مداری با نسبت ساده با یکدیگر باشند.

برای شرح باید گفت: درونی ترین سیاره این منظومه، به ازای هر 2 دوری که نزدیک ترین سیاره همسایه اش می چرخد، 3 دور می چرخد و به این ترتیب آنها دارای رزونانس 3:2 هستند.

همین قاعده، میان سیاره دوم و سوم که به یکدیگر نزدیک هستند، بعلاوه میان سیاره سوم و چهارمین سیاره که همسایه او محسوب می گردد نیز صادق است.

دو سیاره بیرونی این مدار نیز به ترتیب چرخش در مدار خود را در 47 و 57.4 روز تکمیل می نمایند و به این ترتیب آنها دارای رزونانس 4:3 هستند.

دیگر اینکه، درونی ترین سیاره دقیقا در زمانی که بیرونی ترین سیاره یک دور گردش در مدارش را کامل می نماید، ششمین دور خود را به خاتمه می رساند.

دانشمندان بر این گمان هستند که همه منظومه های خورشیدی، از جمله سیستم ما، شروعی مانند این منظومه سیاره فراخورشیدی داشته اند؛ با این وجود تخمین زده می گردد که از هر 100 سیستم، فقط یکی این هماهنگی را حفظ نموده باشد.

دکتر گرگ براون، پژوهشگر ارشد نجوم عمومی در رصدخانه سلطنتی گرینویچ می گوید: علت جالب بودن این منظومه سیاره ای این است که در واقع بسیاری از منظومه های سیاره ای، این رزونانس های مداری را ندارند. زیرا با گذشت زمان، با تکامل تدریجی سیارات و تغییر تدریجی در شرایط منظومه های شمسی، سیارات نیز کمی از هم دور می شوند. بنابراین درنهایت با تعدادی منظومه سیاره ای روبرو میشویم که رزونانس های مداریشان به هم نزدیک شده اند.

اخترشناسان پیش از این نیز حدود 40 تا 50 منظومه شمسی همگام را می شناختند؛ با این وجود هیچ یک از آنها به میزان این منظومه تازه کشف شده، دارای سیاره هایی با این کیفیت و ستاره ای تا این حد درخشان نبوده است.

دیگر اینکه، این منظومه بسیار به منظومه شمسی ما نزدیک است و حدود 100 سال نوری فاصله دارد.

دانشمندان می گویند به زمان بیشتری برای آنالیز شرایط جوی آن احتیاج دارند و احتمال می دهند که این منظومه، دارای سیارات بیشتری باشد.

آنها تا کنون توانسته اند 6 سیاره این منظومه را کشف نمایند که بزرگی آنها تقریبا دو تا سه برابر زمین است اما به ستاره میزبان خود نزدیک تر هستند.

یافته های آنها بعلاوه حاکی از آن است که هیچ کدام از این سیارات، در منطقه به اصطلاح قابل سکونت قرار ندارند؛ به این معنا که احتمالا حیاتی در آنها وجود ندارد.

5858