بعد از استعفا پل های پشت سرتان را خراب نکنید! - بیباپ

یاد یک ضرب المثل افتادم که می گوید: در جهت بالا رفتن از پله های ترقی با کسانی که می بینید مهربان باشید؛ بی شک آن ها را در حین پایین آمدن دوباره خواهید دید!

من اتفاق های مشابه بسیاری را دیده ام. بازنده هایی که ایمیل های تمام نشدنی در شبکه ی کاری می فرستند و محتوای آن چیزی نیست جز سلامت جسمی حیوان خانگی شان و این که چقدر این موضوع آن ها را ناراحت می کند. در شرکت های بزرگ نظیر سیسکو که هر کسی روزانه 200 ایمیل دریافت می کند، چنین ایمیل هایی می تواند دیوانه کننده باشد.

به همین ترتیب افرادی را دیده ام که چیزی جز چاپلوسی رئیسشان نمی دانند. جالب است بدانید که هر دوی این افراد مدیر هستند و مانند بسیاری دیگر راه ترقی در شغل خود را پیموده اند.

دوستی داشتم که همیشه می گفت اگر می خواهید در کار پیروز باشید باید سعی کنید کسانی را که از شما متنفرند، از کسانی که هنوز در مورد احساسشان به خودتان مطمئن نیستند، دور نگه دارید. شاید خنده دار به نظر برسد؛ اما واقعا صحیح است. روابط کاری و نگرش و برخورد شما از مهم ترین نکات زندگی تان به شمار می فرایند. اگر می خواهید شغلی را که دارید، حفظ کنید؛ پس بدانید که آن افراد - همان ها که از شما متنفرند - دنبال شما خواهند آمد و به طریقی سر راهتان قرار خواهند گرفت. شاید به نظر برسد که تأثیر بد روی آن ها گذاشتن یا بیان کردن احساستان نسبت به آن ها - بخصوص اگر در شرایطی باشید که نتیجه کار اهمیتی نداشته باشد - هیچ هزینه و عواقبی برایتان نداشته باشد، در حالی که چنین نیست.

وقتی در حال ترک جایی هستید - مثلا وقتی استعفا داده اید - لبخند بزنید؛ یک لبخند بزرگ و واقعی. برای همه آرزوی پیروزیت و پیشرفت کنید. ارتباطتان را با آن هایی که دوست دارید یا فکر می کنید در آینده کاری تان می توانند مؤثر باشند، حفظ کنید. به آن هایی که دوستشان ندارید نیز چیزی نگویید و اصلا ایجاد دلخوری نکنید. شما هرگز نمی دانید در آینده چه اتفاق هایی رخ خواهد داد. شاید اگر ایجاد دلخوری کنید آن ها را به یک مانع در راه رسیدن به پله های بالاتر یا شغل های دیگر خود تبدیل کنید. به عبارت دیگر پل پشت سر خود را خراب نکنید و اجازه ندهید یک احساس ناگهانی شرایط کاری و آینده شما را تحت الشعاع قرار دهد.

یکی از مهم ترین نکاتی که در محیط کار می آموزید، این است که بتوانید بر رفتار خود - بخصوص در مواقع خشم - کنترل داشته باشید. یاد می گیرید صبور باشید و دهان خود را بسته نگه دارید. هر سه این ویژگی ها البته بسیار سخت هستند؛ بخصوص وقتی در طول یک زمان طولانی با افرادی دائم در ارتباط روزانه هستید و گاهی آن ها همچون خانواده شما برایتان مهم می شوند. شما عادت های بد آن ها را می دانید و احتمالا آن ها نیز با شما آشنایی کافی دارند. در چنین شرایطی احتیاط شرط عقل است. کافی است 5 دقیقه بر افکار و احساسات شیطانی و بی رحم خود غلبه کنید و به همکارانی که دل خوشی از آن ها ندارید چیزی نگویید تا پایتان را از در بیرون بگذارید. گاهی سکوت برترین کار برای انجام دادن و برترین حرف برای گفتن است.

مرا باور کنید. من به خوبی با این موضوع آشنایی دارم و حتی کتابی درباره اشتباه هایی که افراد در محیط کار مرتکب می شوند، واکنش هایی که نشان می دهند و حرف هایی که می زنند، نوشته ام. من احساس برتری می کردم؛ چرا که پیروز بودم، پر کار و تلاش بودم و پول و سود بسیاری برای شرکت آورده بودم. اما این موضوع اهمیتی نداشت. چرا که شرکت ها احساس ندارند. اما آدم ها دارند و آن ها فراموش نمی کنند. من می دانم که شغل های بسیاری را تنها به این دلیل از دست دادم که افرادی درباره من حرف هایی ناخوشایندی زده بودند. وقتی یک بار میخی به دیواری بزنید دیگر هرگز اثرش از بین نمی رود. حرف نامربوطی که هنگام عصبانیت و خشم زده باشید، اثرش برای همیشه به جا خواهد ماند.

در آخرین روزهای کارم در شرکت سیسکو، روزی به رستورانی رفتم و به طور خیلی اتفاقی تابلویی روی دیوار دیدم که نوشته بود: برای من دیر شده بود؛ اما شاید برای تو هنوز دیر نشده باشد.

من زبان خود را کنترل می کنم و اجازه نمی دهم نیش دار، رکیک و خصمانه با کسی سخن بگوید. خشمم را کنترل می کنم و اجازه نمی دهم وقتی کسی کاری که دوست ندارم انجام دهد، خشمم از حد خود خارج شود. افکارم را کنترل می کنم و اجازه نمی دهم آرزوهای احمقانه اهداف هوشمندانه ام را نابود کنند.